Behind the Candelabra / Wielki Liberace (2013) - Steven Soderbergh

Trochę czasu czekałem by w pełni pozytywną notę wystawić produkcji sygnowanej nazwiskiem Soderbergh. To właśnie teraz uczynić mi przyszło, bo Behind the Candelabra to najlepszy obraz Soderbergha od czasu kapitalnego Traffica i równie doskonałej Erin Brockovich. Jestem świadom, iż nie wszystkie projekty w międzyczasie widziałem, gdyż reżyser intensywnie nowymi efektami pracy częstował – robił dużo, ale niekoniecznie się to na jakość w poznanych przypadkach przekładało. Tym razem jednak po seansie jestem do końca ukontentowany, albowiem obejrzałem przede wszystkim kapitalną robotę w kwestii odzwierciedlenia postaci, gdzie wszystkie role są wybornie przygotowane pod względem własności fizycznych i umiejętności wyrażenia specyficznych cech osobowości bohaterów. Michael Douglas w roli Liberace daje popis, w pełni realistycznie kopiując manieryczność immanentną odgrywanej postaci, a Matt Damon w sposób olśniewający wtapia się w rolę, rozsiewając pewien rodzaj eteryczności. W sukurs nim idzie cały drugi plan, a w szczególności Rob Lowe jako cyniczny doktorek z porcelanowa buźką i szparkami zamiast oczu. Ten świat pełen luksusu, przepychu i blichtru z kiczowatym, połyskującym tandetą gejostwem zamiast budzić pobłażliwość, intensywnie fascynuje. Obserwacja psychologicznej metamorfozy Scotta, jego uzależnienia od narkotyków i związku, wespół z całym kontrowersjami przepełnionym i przed opinią publiczną skrywanym prawdziwym życiem Waltera Liberace, dostarczają sporej ilości materiału do analizy i refleksji. Klucz do uzyskania tak intrygującego efektu w tej autentyczności, jaka zawarta w obrazie i bohaterach oraz umiejętności przerzucenia środka ciężkości z samej kwestii homoseksualizmu na ludzkie relacje. Pełne słabości i karmionych bez opamiętania potrzeb, które miast uszczęśliwiać, zniewalają. Świat oparty na posiadaniu ogranicza i w psychozy wpędza, a zazdrość jest wyłącznie wynikiem ubezwłasnowolnienia umysłu. W tej rzeczywistości długotrwałe szczęście i stabilizacja jest pozorna, a przekonanie o kontroli iluzoryczne.