Grand Budapest Hotel (2014) - Wes Anderson

Będzie w kilku zdaniach o Grand Budapest Hotel, tyle że nie tak wprost – pozwolę sobie na nieco szerszą perspektywę. Nie jestem oddanym fanem takiej odjechanej wizualnie konwencji, ona cieszy wzrok, jednak pod atrakcyjnym anturażem ciężko jakiś wybitnie wartościowy czy ciekawy przekaz odnaleźć. On pewnie w zamyśle istnieje, jednak przesłonięty mimo wszystko skutecznie obrazem zostaje. Taki problem mam z filmami Wesa Andersona, Tima Burtona jak i częścią dorobku braci Coen – tego na kształt Hudsuckera Proxy przykładowo. Idealnie oszlifowane to klejnoty pod wizualnym względem, estetyczne majstersztyki z fantazyjnie plastyczną scenografią, charakteryzacją fikuśną i postaciami wyjątkowymi. Tyle że w tym detalicznym podejściu do aspektu wzrok angażującego zasłona zawarta, co treść do roli drugoplanowej zdaje się sprowadzać. Tak głęboko pod płaszczem alegorii, symboliki rozmaitej czy metafor ukryte w nich przesłanie, że bez instrukcji obsługi ja najczęściej w interpretacji zagubiony jestem. Tak też Grand Budapest Hotel spostrzegam, w którym festiwal osobliwości dominuje, ta ekscentryczna galeria aktorskich znakomitości, wśród których pierwsze skrzypce odgrywa wyborny Ralph Fiennes wcielający się w rolę konsjerża idealnego. Przebogaty plastycznie, barokowo, a może bardziej wiktoriańsko na swój sposób malowniczy ;) nawiązujący do początków kinematografii z fantastycznym muzycznym tłem. Równie pasjonujący audiowizualnie, co nieoczywisty merytorycznie. Sięgnąłem zatem po koło ratunkowe i z jego pomocą sens nieco szerzej zgłębiłem. Analizy rzecz jasna odrobinę różne, bo wyobraźnia Wesa Andersona przewrotna, a poczucie humoru nietuzinkowe na tyle by jednokierunkowe ograniczone zgłębianie treści uniemożliwić. Pozostanę więc przy zachwytach formą, treść na marginesie pozostawiając. Jestem w tym momencie szczery aż do bólu, ryzyko jednocześnie ponosząc, iż określony prostakiem zostanę skoro błyskawicznie przesłania niezdolnym zgłębić. „A pies to jebał” :) jak Monsieur Gustave pozwolił sobie stwierdzić, porzucając konieczność użycia egzaltowanych komentarzy i  starannej formy językowej! :)