The Madness of King George / Szaleństwo Króla Jerzego (1994) - Nicholas Hytner

 

Aberracje umysłu jej królewskiej wysokości. Szaleństwo wywołane jak się okazało kiedy rozwój wiedzy pozwolił dotrzeć do prawdy, prawdopodobnie porfirią i komplikacje rodzinne oraz polityczne związane ze skandalami jakie Jerzy III w takim stanie wywoływał. Król funkcjonujący w ustawicznej malignie, lecz mimo to nie pozbawiony względnie trzeźwego rozumowania, kiedy sytuacja wydała się wymykać spod kontroli, bowiem choroba na jaką cierpiał, to dolegliwość fazami się objawiająca i w nieprzewidywalnych odstępach czasowych powracająca. W akcji lekarze i szarlatani, używający metod konwencjonalnych, jak tych wywołujących kontrowersje, zdziwienie czy wręcz niesmak (Pana doktora jednego zafiksowanie na wyglądzie stolca i takie tam ;)). Nowoczesne próby leczenia, a może pogłębiania królewskiego obłędu, bowiem za kulisami intensywna walka o władzę z synusiem najstarszym o podrażnionej ambicji i słabiutkim charakterkiem, perfidnie wykorzystywanym. Przyznaję się teraz i natychmiast posypując głowę popiołem twierdzę stanowczo i odpowiedzialnie, iż film Nicholasa Hytnera swego czasu gdy wchodził na ekrany i całkiem sporą furorę robił został przeze mnie nonsensownie zignorowany, a dzisiaj obejrzany objawia się jako oparta naturalnie na faktycznych wydarzeniach i z pasją wznosząca się na wysoki poziom dynamiki wyliczanka królewskich ekscesów, jak i z wybornym poczuciem humoru oraz błyskotliwością godną brytyjskich ironicznym komedii opowiedziana historia zakulisowego intymnego dramatu człowieka. Narracja jest niezwykle żwawa przez co ogląda się znakomicie, forma tryska energią i osobliwie groteskowe postaci uatrakcyjniają pulsujące tempo. Ponadto do listy zalet dodać należy genialne aktorstwo (m.in. Nigela Hawthorne'a, Helen Mirren), wręcz mimiczne "szaleństwo" i zapadające głęboko w pamięć sceny z komedii która staje się dramatem, by skończyć się opartym o fakty cudnym happy endem.