Siedem osobnych nowel których cechą wspólną niemal całkowita ich niezrozumiałość - tajemnica i pytanie o co tu chodzi, na której wyjaśnienie czekałem cały seans z nadzieją. Namierzałem analogię, tropiłem jakiś punktu zaczepienia by całość spiąć jasnym i wyraźnym przesłaniem, może puentą. Przy okazji w międzyczasie miałem nie przeczę sporo przyjemności z obcowania z pełną detali scenografią, konkretnym aktorstwem i klimatem intrygującym. Mogę mimo problemów, po seansie nawet w każdym z groteskowych makabrycznych epizodów doszukać się sensu odnoszącego się do kondycji współczesnego społeczeństwa, ale trudno mi tak przekonująco je sprowadzić do wspólnego mianownika czy tym bardziej spleść ze sobą. Powstała przyciężkawa deliberacja, zapewne zapatrzona w pewnym sensie w bardziej wyraziste i emocjonujące Dzikie historie Damiána Szifróna - bardzo czarna komedia, ironiczna filozoficzna refleksja o ludziach w dość abstrakcyjnych i mrocznych sytuacjach. W sumie to nie bardzo cholera wiem co na ten temat myśleć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz