Rój (2023) - Bartek Bala

 

Obsesja izolacji, bez względu na wszelką poniesioną cenę i wbrew woli współtowarzyszy niedoli. Rodzina, plemię, prymat potrzeb grupy nad interesami jednostki, ale i egoistyczne w zasadzie opiekowanie się własnym strachem i własnych doświadczeń traumatycznych „współplemieńcom” wszczepianie, pozostawiające poczucie obowiązku lojalności. Obawy, obawy, obawy + długotrwałe poświecenie = tragedia. Taka wolność, to klatka - taka wolność, to pułapka. To w hasłowych skrócie, a inaczej życie dwojga dorosłych i dwójki ich dorastającego potomstwa, w skrajnie surowych warunkach, na życzenie patriarchalnej dominacji zaślepionej głowy rodziny. Codzienna walka o przetrwanie fizyczne i codzienne zmagania psychiczne, w jak to określił reżyser - stylistycznej formie, która nie jest jednym gatunkiem, a raczej patchworkiem, czerpiącym z dramatu psychologicznego, przez thriller, po kino grozy. Bartek Bala kręci tutaj tak korzystając z pieczołowicie dopracowanych ujęć, jak i z ręki dynamicznie, radzi sobie doskonale z wykorzystaniem światła i dobrze doświetla te sceny, kiedy mrok plan spowija, lokacje ogarnia. Obraz w sensie wizualnej oprawy, to bardzo mocna strona realizacji i uzyskanego efektu i ona pozostaje w mojej pamięci po zakończeniu seansu, tak samo jak brutalna treść i to co jest wynikiem interakcji bohaterów, wpływających na relacje pomiędzy nimi. Reżyser prowadzi narrację oszczędną, ale uzyskuje mocno sugestywne wrażenie, a najbardziej fascynuje, kiedy zauważa masę detali, jakie decydują o stanie ducha postaci - biorąc pod lupę sporo zmiennych oddziałujących, jakie dramatyczne konsekwencje powodują. Rój to kino które udanie mierzy się z tematem ucieczki od świata cywilizacji pod pretekstem korzystania z wolności, a paradoksalnie gdyby uogólniać, takąż wolność sobie ograniczając. Rój jest intrygujący i hipnotyzujący, choć ograniczony mocno środkami także stylistycznymi, jednak przez to (pozytyw) obsesyjnie skupiony na sednie, jak (negatyw) być może trudny w kontakcie. Niemniej jednak warto się z nim pomocować, bowiem wyciska człowieka i wyciska z człowieka potwornie silne emocje.